Skuteczne metody leczenia nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu to problem, który wbrew pozorom dotyczy nie tylko kobiet po menopauzie. Coraz więcej trzydziestolatek zmaga się z uciążliwą i wstydliwą przypadłością. Nierzadko problem dotyka jeszcze młodszych kobiet, które mają za sobą trudny i ciężki poród skutkujący między innymi osłabieniem bądź też uszkodzeniem mięśni dnia miednicy. Trudno oszacować, jak wiele kobiet, w różnym wieku zmaga się z ów problemem. Poza tymi, które wstyd odłożyły na bok i zdecydowały się na leczenie istnieje cała grupa tych, które schorzenie uznają za normalne. Nieuniknione w pewnym wieku bądź też będące w stanie samoistnie przeminąć, jeśli doszło do jego rozwoju po porodzie. Tymczasem problem potrafi się nasilać i wiele kobiet wpędza nawet w depresję. Jest na tyle wstydliwym, że dochodzi do wycofania się z życia społecznego. Schorzenie natury fizjologicznej, które jest trudne, ale możliwe do wyleczenia, nieleczone skutkuje jeszcze większymi i poważniejszymi problemami zdrowotnymi po stronie fizjologicznej, jak i psychicznej.

Pierwszym etapem jest diagnostyka. Ogólnie rozróżnia się trzy stopnie zaawansowania schorzenia. Pierwszym jest nietrzymanie moczu podczas podniesienia znacznego ciężaru, kichnięcia lub kaszlnięcia. W sytuacjach, gdy dochodzi do napięcia powłok brzusznych i wewnętrznych mięśni. Bardziej uciążliwym jest „popuszczanie” podczas rozmaitych, codziennych czynności. Każda pozycja kiedy to nogi są w rozkroku, może skutkować trudnościami z utrzymaniem moczu i niekontrolowanym „popuszczaniem”. Najgorsza postać to nietrzymanie nawet w pozycji stojącej. Wtedy, kiedy nie wykonujemy żadnych czynności, gdy nasz organizm nie znosi żadnych obciążeń. To najgorsza postać i najbardziej zagrażająca zdrowiu, bowiem mokra bielizna sprzyja rozwojowi infekcji.

Zdiagnozowane schorzenie, które może mieć przyczynę w menopauzie, rozluźnieniu mięśni po porodzie bądź też w wyniku urazów, lub, jeśli w grę wchodzą zaburzenia gospodarki hormonalnej wymaga zastosowanie odpowiedniego leczenia. Najczęściej podawane są antybiotyki. Mogą być to również leki wpływające na napięcie mięśni pęcherza moczowego lub wkładki dopochwowe, które działają na zasadzie podparcia i pozwalają trzymać mocz. Kobietom po menopauzie zalecana jest hormonalna terapia zastępcza bądź maści estrogenowe. Sprawdzają się również dobrze ćwiczenia typu biofeedback oraz możliwe do wykonywania na co dzień, ćwiczenia mięśni Kegla. Zabieg operacyjny jest ostatecznością, a spośród nieinwazyjnych i skutecznych zabiegów poleca się laser Mona Lisa Touch, który obecnie jest w posiadaniu tylko kilku klinik w Polsce.